Αν η αγάπη ήταν ποίημα..

 Ήταν μια μέρα σαν τις άλλες, αλλά με ένα μήνυμα που θα άλλαζε τα πάντα. Ο Κώστας, λάτρης των λέξεων και της σιωπής, είχε δημοσιεύσει ένα ποίημα σε μια μικρή διαδικτυακή κοινότητα. Δεν περίμενε τίποτα—απλώς άφησε τις σκέψεις του να ταξιδέψουν.

Η Ελένη το διάβασε. Και απάντησε.

Με στίχους.

Από τότε, κάθε μέρα ήταν ένας διάλογος με ρίμες και εικόνες. Κάθε στίχος ένα βήμα πιο κοντά. Δεν είχε σημασία που δεν είχαν συναντηθεί. Ένιωθαν σαν να είχαν γνωριστεί χιλιάδες χρόνια πριν.

Όταν τελικά συναντήθηκαν, ήταν σαν η ποίηση να είχε πάρει σάρκα και οστά. Εκείνος της είπε:

"Αν η καρδιά μου είχε φωνή, θα μιλούσε σαν τα λόγια σου."

Και εκείνη του απάντησε χαμογελώντας:

"Και η δική μου καρδιά γράφει μόνο όταν τη διαβάζεις εσύ."

Παντρεύτηκαν ένα καλοκαίρι με φόντο το Αιγαίο και τον ήχο των κύκνων. Κάθε επέτειος είναι τώρα μια νέα στροφή στο ποίημα που γράφουν μαζί, με λέξεις, στιγμές και σιωπές.

Αυτή τη χρονιά, ο Κώστας της χάρισε μια σελίδα με τίτλο:

"Ελένη, αν η αγάπη ήταν ποίημα… εσύ θα ήσουν ο στίχος που δεν ξεχνώ."

Και εκείνη του χάρισε ένα φιλί. Όχι σαν απάντηση. Σαν υπόσχεση.