Ο Σεπτέμβρης μπήκε με μια βροχή που μύριζε χώμα και αναμνήσεις. Στην παλιά γειτονιά της Πλάκας, η Άννα επέστρεψε μετά από δέκα χρόνια απουσίας στο εξωτερικό. Το πατρικό της σπίτι, με τις ξεθωριασμένες γρίλιες και το γιασεμί που είχε κατακτήσει το μπαλκόνι, την περίμενε σαν να μην είχε περάσει ούτε μέρα.
Ήρθε για να κλείσει λογαριασμούς. Με τον πατέρα της που δεν πρόλαβε να της πει συγγνώμη. Με τον εαυτό της που είχε μάθει να ζει με μισές αλήθειες. Και με τον Νίκο—τον άνθρωπο που της είχε μάθει τι σημαίνει να αγαπάς χωρίς όρους, αλλά και τι σημαίνει να χάνεις χωρίς εξηγήσεις.
Μια μέρα, καθώς περπατούσε στο Θησείο, τον είδε. Ίδιος όπως τότε, μόνο με λίγες ρυτίδες γύρω από τα μάτια. Δεν μίλησαν αμέσως. Μόνο κοιτάχτηκαν. Και ο Σεπτέμβρης, σαν να ήξερε, τους χάρισε ένα φως χρυσαφένιο, σαν υπόσχεση.
Ξεκίνησαν να μιλούν. Για τα χρόνια που χάθηκαν, για τα όνειρα που άλλαξαν, για τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν. Και κάπου ανάμεσα σε έναν καφέ και μια βραδινή βόλτα στην Αποστόλου Παύλου, η Άννα κατάλαβε πως ο Σεπτέμβρης δεν είναι μήνας αποχαιρετισμών. Είναι μήνας επιστροφών.
Καλημέρα και καλό μήνα σε όλους! 🍁
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ φετινός Σεπτέμβρης για μένα μυρίζει επιστροφή — όχι μόνο σε τόπους, αλλά κυρίως σε ανθρώπους και κομμάτια του εαυτού μου που κάποτε νόμιζα πως είχα αφήσει πίσω. Κι όμως, να που ο Σεπτέμβρης φέρνει μαζί του γρίλιες που τρίζουν, βλέμματα που δεν ξέχασαν, και κουβέντες που άργησαν αλλά δεν χάθηκαν.
Προσδοκώ ησυχία, ειλικρίνεια και μια αρχή που δε φοβάται τις ρυτίδες γύρω από τα μάτια.
Καλή εβδομάδα!
Κική σου εύχομαι ο Σεπτέμβριος αυτός να είναι ο καλύτερος που έχεις ζήσει. Σου εύχομαι υγεία και δημιουργικότητα!
ΔιαγραφήΩ! Τι όμορφο, Κώστα! Κάπως έτσι έχω εγώ τον Νοέμβρη στη ζωή μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα! (Δεν συμπαθώ καθόλου τον Σεπτέμβρη. Ζητάει πολλά από μένα, κάθε χρόνο!)
Αριστέα δώσε ότι μπορείς στον Σεπτέμβριο και τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους σιγά σιγά. Θα μπούμε σε μια σειρά.
Διαγραφή