Αυγουστιάτικο βραδάκι του 1988 και αφού έκλεισα την πόρτα στο
δωμάτιό μου, έβαλα σε μια σειρά τις σκέψεις μου, τους δίσκους
μου και το τετράδιο με τον στυλό για τις σημειώσεις μου.
Άνοιξα τον διακόπτη και βρέθηκα στα σύννεφα!
ήμουν στο αέρα να παίζω μουσική στο κέντρο της Αθήνας και όπου
αλλού έφτανε το σήμα μου. Φίλοι, συμφοιτητές, όλη η γειτονιά
με τα ραδιοφωνάκι στο χέρι συντονισμένοι στο DREAM RADIO
τον σταθμό τον δικό μου που έφτιαξα με πολύ μεράκι και ξενύχτι.
Το τηλέφωνο χτυπάει ασταμάτητα και οι αφιερώσεις δεν έχουν
τελειωμό! με το ένα χέρι αλλάζω τον δίσκο στο πικάπ και με το
άλλο χέρι σημειώνω τις αφιερώσεις.
Ώσπου χτυπάει ξανά το τηλέφωνο και δέχτηκα μια κλήση που
με έστειλε στα σύννεφα παρέα με τα ραδιοφωνικά κύματα του
σταθμού μου.
Είμαι ο Κώστας από Κόρινθο και θέλω να κάνω μια αφιέρωση!
τι λες βρε Κώστα μου, ακούγομαι μέχρι Κόρινθο;;;
όλη νύχτα δεν κοιμήθηκα, έπαιζα τραγούδια για την Κόρινθο.
Το απόγευμα διαπίστωσα ότι το τηλεφώνημα ήταν φάρσα
από αυτές που έκαναν ο ένας ραδιοπειρατής στον άλλον.
Ήταν αδύνατον το ταπεινό μα καλοφτιαγμένο πομπουδάκι να
έστελνε το σήμα τόσο μακριά.
Δεν λυπήθηκα όμως, αντιθέτως χάρηκα γιατί όλη νύχτα
έπαιξα την μουσική που με ευχαριστούσε!
Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο δρώμενο της Μαρίας Νικολάου
