Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2024

Νοέμβριος - Flaubert Gustave


"Το φθινόπωρο μ' αρέσει, η θλιβερή αυτή εποχή ταιριάζει στις αναμνήσεις. Όταν τα δέντρα δεν έχουν πια φύλλα, όταν ο ουρανός διατηρεί ακόμα το δειλινό την κοκκινωπή ανταύγεια που χρυσώνει το μαραμένο χορτάρι, έχει μια γλύκα να βλέπεις να σβήνει ό,τι χτες ακόμα έκαιγε μέσα σου. Μόλις γύρισα από τον περίπατό μου στα έρημα λιβάδια, στην όχθη των παγερών ρυακιών, όπου καθρεφτίζονται οι ιτιές. Ο άνεμος έκανε τα γυμνά κλαριά τους να σφυρίζουν, πότε - πότε σώπαινε, κι έπειτα άρχιζε πάλι αιφνίδια τότε τα φυλλαράκια που κρέμονται από τα χαμόκλαδα έτρεμαν πάλι. Το χορτάρι ριγούσε λυγίζοντας προς το χώμα, όλα έμοιαζαν να γίνονται πιο χλωμά και πιο παγωμένα στον ορίζοντα ο δίσκος του ήλιου χανόταν μες το λευκό τ' ουρανού και τον διαπερνούσε ολόγυρα με λίγη ζωή που έφθινε. Κρύωνα και σαν να φοβόμουν". 
 

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2024

Μετρώντας ως το δέκα..


Σκοτείνιασε κι απόψε νωρίς. 
Η βραδινή ψύχρα είναι έντονη και δεν χωράει δεύτερη σκέψη, 
θα φτιάξω ζεστό καφέ. 
Κάθομαι αναπαυτικά στον καναπέ μου μα η απουσία αυτή με 
γεμίζει αναμνήσεις από το πόσο όμορφα ήταν όλα όταν ήταν εδώ. 
κλείνω τα μάτια μου και μετράω ως το δέκα. 
Ένα, δύο.. 
όταν ανοίξω τα μάτια σκέφτομαι θα είναι και πάλι εδώ, 
να ζήσουμε ξανά έντονες στιγμές. 
Φτάνω στο δέκα, ανοίγω τα μάτια μου και δεν έχει αλλάξει τίποτα...
Το φθινόπωρο με τα υπέροχα χρώματά του και τις έντονες μυρωδιές του 
είναι ακόμα εδώ. 
Θα κάνω υπομονή και το καλοκαίρι δεν θα αργήσει να έρθει πάλι. 
 

Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2024

Να κάνω μια αφιέρωση; - ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ - συμμετοχή.


Αυγουστιάτικο βραδάκι του 1988 και αφού έκλεισα την πόρτα στο 
δωμάτιό μου, έβαλα σε μια σειρά τις σκέψεις μου, τους δίσκους 
μου και το τετράδιο με τον στυλό για τις σημειώσεις μου. 
Άνοιξα τον διακόπτη και βρέθηκα στα σύννεφα! 
ήμουν στο αέρα να παίζω μουσική στο κέντρο της Αθήνας και όπου 
αλλού έφτανε το σήμα μου. Φίλοι, συμφοιτητές, όλη η γειτονιά 
με τα ραδιοφωνάκι στο χέρι συντονισμένοι στο DREAM RADIO 
τον σταθμό τον δικό μου που έφτιαξα με πολύ μεράκι και ξενύχτι. 
Το τηλέφωνο χτυπάει ασταμάτητα και οι αφιερώσεις δεν έχουν 
τελειωμό! με το ένα χέρι αλλάζω τον δίσκο στο πικάπ και με το 
άλλο χέρι σημειώνω τις αφιερώσεις. 
Ώσπου χτυπάει ξανά το τηλέφωνο και δέχτηκα μια κλήση που 
με έστειλε στα σύννεφα παρέα με τα ραδιοφωνικά κύματα του
σταθμού μου. 
Είμαι ο Κώστας από Κόρινθο και θέλω να κάνω μια αφιέρωση! 
τι λες βρε Κώστα μου, ακούγομαι μέχρι Κόρινθο;;; 
όλη νύχτα δεν κοιμήθηκα, έπαιζα τραγούδια για την Κόρινθο. 
Το απόγευμα διαπίστωσα ότι το τηλεφώνημα ήταν φάρσα 
από αυτές που έκαναν ο ένας ραδιοπειρατής στον άλλον. 
Ήταν αδύνατον το ταπεινό μα καλοφτιαγμένο πομπουδάκι να 
έστελνε το σήμα τόσο μακριά. 
Δεν λυπήθηκα όμως, αντιθέτως χάρηκα γιατί όλη νύχτα 
έπαιξα την μουσική που με ευχαριστούσε! 

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο δρώμενο της Μαρίας Νικολάου 

 

Σάββατο 27 Ιουλίου 2024

Σκέψεις καλοκαιρινές


Η στεριά μόνη της,
πυξίδα ο ορίζοντας κι εμείς
κολυμπάμε στον ήλιο που ξαπλώνει
ανάμεσα σε αίσθηση και όνειρο.
Κρατώ τούτη τη σταγόνα
σου χαρίζω τη θάλασσα,
η θάλασσα μαραίνεται, φουντώνεi.
Πιο δυνατός εσύ και το φιλί σου υγρό.
Το καλοκαίρι γίνεται νωχελικό,
μια χούφτα άμμος στα χέρια μας.

Μου είπες της Ελένης Παπανδρέου