Μπλε μάτια

Απέναντί μου στο λεωφορείο σήμερα το απόγευμα καθόταν ένα κορίτσι 90 ετών με μπλε μάτια. Το όμορφο καπέλο της αποκαλύπτει μια γυναίκα με γούστο. Με κοίταξε και μπόρεσα να δω μέσα από τα μάτια της πόσο όμορφη ήταν στα νιάτα της. Είδα το πρώτο της καλοκαίρι όταν παιδί αντίκρυσε την λίμνη με αυτά τα μπλε μάτια όλο απορία και θαυμασμό. Είδα για πρώτη φορά πως κοίταζε το αγόρι της με αυτά τα μπλε μάτια. Άραγε να ζει τώρα; νεαρά κορίτσια περνούν γελώντας στο δρόμο μα κανείς δεν δίνει πλέον σημασία στα παλιά. Σε λίγο θα κατέβει από το λεωφορείο και ίσως βρεθεί σε ένα διαμέρισμα που ίσως δεν την περιμένει κανείς. Μπλε μάτια, ομορφιά μιας άλλης εποχής. Blue Eyes Unchanged - Michelle Gurevich

Νοέμβριος - Flaubert Gustave

"Το φθινόπωρο μ' αρέσει, η θλιβερή αυτή εποχή ταιριάζει στις αναμνήσεις. Όταν τα δέντρα δεν έχουν πια φύλλα, όταν ο ουρανός διατηρεί ακόμα το δειλινό την κοκκινωπή ανταύγεια που χρυσώνει το μαραμένο χορτάρι, έχει μια γλύκα να βλέπεις να σβήνει ό,τι χτες ακόμα έκαιγε μέσα σου. Μόλις γύρισα από τον περίπατό μου στα έρημα λιβάδια, στην όχθη των παγερών ρυακιών, όπου καθρεφτίζονται οι ιτιές. Ο άνεμος έκανε τα γυμνά κλαριά τους να σφυρίζουν, πότε - πότε σώπαινε, κι έπειτα άρχιζε πάλι αιφνίδια τότε τα φυλλαράκια που κρέμονται από τα χαμόκλαδα έτρεμαν πάλι. Το χορτάρι ριγούσε λυγίζοντας προς το χώμα, όλα έμοιαζαν να γίνονται πιο χλωμά και πιο παγωμένα στον ορίζοντα ο δίσκος του ήλιου χανόταν μες το λευκό τ' ουρανού και τον διαπερνούσε ολόγυρα με λίγη ζωή που έφθινε. Κρύωνα και σαν να φοβόμουν". 

 

Μετρώντας ως το δέκα..

Σκοτείνιασε κι απόψε νωρίς. 

Η βραδινή ψύχρα είναι έντονη και δεν χωράει δεύτερη σκέψη, 

θα φτιάξω ζεστό καφέ. 

Κάθομαι αναπαυτικά στον καναπέ μου μα η απουσία αυτή με 

γεμίζει αναμνήσεις από το πόσο όμορφα ήταν όλα όταν ήταν εδώ. 

κλείνω τα μάτια μου και μετράω ως το δέκα. 

Ένα, δύο.. 

όταν ανοίξω τα μάτια σκέφτομαι θα είναι και πάλι εδώ, 

να ζήσουμε ξανά έντονες στιγμές. 

Φτάνω στο δέκα, ανοίγω τα μάτια μου και δεν έχει αλλάξει τίποτα...

Το φθινόπωρο με τα υπέροχα χρώματά του και τις έντονες μυρωδιές του 

είναι ακόμα εδώ. 

Θα κάνω υπομονή και το καλοκαίρι δεν θα αργήσει να έρθει πάλι. 

 

Να κάνω μια αφιέρωση; - ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ - συμμετοχή.

Αυγουστιάτικο βραδάκι του 1988 και αφού έκλεισα την πόρτα στο 

δωμάτιό μου, έβαλα σε μια σειρά τις σκέψεις μου, τους δίσκους 

μου και το τετράδιο με τον στυλό για τις σημειώσεις μου. 

Άνοιξα τον διακόπτη και βρέθηκα στα σύννεφα! 

ήμουν στο αέρα να παίζω μουσική στο κέντρο της Αθήνας και όπου 

αλλού έφτανε το σήμα μου. Φίλοι, συμφοιτητές, όλη η γειτονιά 

με τα ραδιοφωνάκι στο χέρι συντονισμένοι στο DREAM RADIO 

τον σταθμό τον δικό μου που έφτιαξα με πολύ μεράκι και ξενύχτι. 

Το τηλέφωνο χτυπάει ασταμάτητα και οι αφιερώσεις δεν έχουν 

τελειωμό! με το ένα χέρι αλλάζω τον δίσκο στο πικάπ και με το 

άλλο χέρι σημειώνω τις αφιερώσεις. 

Ώσπου χτυπάει ξανά το τηλέφωνο και δέχτηκα μια κλήση που 

με έστειλε στα σύννεφα παρέα με τα ραδιοφωνικά κύματα του

σταθμού μου. 

Είμαι ο Κώστας από Κόρινθο και θέλω να κάνω μια αφιέρωση! 

τι λες βρε Κώστα μου, ακούγομαι μέχρι Κόρινθο;;; 

όλη νύχτα δεν κοιμήθηκα, έπαιζα τραγούδια για την Κόρινθο. 

Το απόγευμα διαπίστωσα ότι το τηλεφώνημα ήταν φάρσα 

από αυτές που έκαναν ο ένας ραδιοπειρατής στον άλλον. 

Ήταν αδύνατον το ταπεινό μα καλοφτιαγμένο πομπουδάκι να 

έστελνε το σήμα τόσο μακριά. 

Δεν λυπήθηκα όμως, αντιθέτως χάρηκα γιατί όλη νύχτα 

έπαιξα την μουσική που με ευχαριστούσε! 

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο δρώμενο της Μαρίας Νικολάου 

ιστορίες ραδιοφώνου